გიორგიმ და მარიმ ერთმანეთი ქორწილში გაიცნეს, ანის და გიგის ქორწილში, ორივენი მეჯვარეები იყვნენ. ერთმანეთი ძალიან მოეწონათ, ორივენი კარგები იყვნენ და ერთი ნახვითაც შეუყვარდათ ერთმანეთი, მაგრამ არ ამჟღავნებდნენ. რამოდენიმე თვის შემდეგ ერთმანეთს გამოუტყდნენ სიყვარულში, ერთი წელიწადი იყვნენ შეყვარებულები, ძალიან უყვარდათ ერთმანეთი.
მარი ერთ ბიჭს უყვარდა - რაჯის, რომელიც ცდილობდა მარი და გიორგი ერთმანეთს დაეშორებინა, შეეძლო კიდეც.
მარი მარტო იყო სახლში, როდესაც თავს ქურდები დაესხნენ და ერთ-ერთმა მათგანმა გააუპატიურა. მარიმ ამოიცნო ეს თვალები, მაგრამ დამალა, ეშინოდა გიორგი მიმატოვებსო, ცოლად არ გავყვები, არ გავაუბედურებ, მაგრამ მაინც მეყვარებაო...
რაჯიმ რომ არაფერი ცვლილება ნახა მათ შორის თვითონ უთხრა გიორგის ყველაფერი. გიორგიმ არ დაიჯერა, ეს დამცირება ვერ აიტანა, სინიაკი დაამჩნია თვალებზე, დააბრმავა.
გაავებულმა გიორგიმ მარის პაემანი დაუნიშნა, მარიმ უცებ ანას დაურეკა და უთხრა:
- მგონი კარგ ხასიათზე არ არის გიორგი, რაღაც აღელვებული ჩანდა და პაემანი დამინიშნა.
- მარი ! ძალიან გთხოვ ფრთხილად, ცოლობაზე არ დათანხმდე ხომ იცი?...ან იქნებ პრობლემები აქვს უბრალოდ და სურს შენთან გადაწყვიტოს, მაგრამ შენ ფრთხილად, შენ რამე არ წამოგცდეს, თავი სამუდამოდ არ დაიღუპო...დაარიგა აღელვებულმა ანამ
- ანა იქნებ რაჯი ჩაერია? ( ტირის მარი) და ყურმილი გაუვარდა. ანა მოვიდა სახლში, დაამშვიდა და უთხრა მოწესრიგებულიყო და წასულიყო შეხვედრაზე
მიდის ტროტუარზე და გრძნობს, რომ ცუდი უნდა მოხდეს...ხეები ჩურჩულებენ, თითქოს აფრთხილებენ, თითქოს ამბობენ:
- " საწყალი მარი".
მივიდა გიორგისთან, იმ ადგილზე, სადაც დანიშნეს პაემანი. გიორგიმ დააჯინა მარი და თვითონაც დაჯდა. არაფერს ეუბნება...მარის უნდა შეეკითხოს რაღაც და...გამოჩნდა რაჯი. იქვე გული წაუვიდა მარის და რომ გამოფხიზლდა საავადმყოფოში აღმოჩნდა, ირგვლივ მეგობრები დასტრიალებდნენ, მათ შორის ანიც, მაგრამ " ნაცნობი ბიჭები" ვერსად ნახა...
|
“ორი რამ ავსებს ჩემს სულს საკვირველებით: ვასკვლავებით მოჭედილი ცა ჩემს ზემოთ და ზნეობრივი წესრიგი ჩემში”
აგვისტოს დასაწყისში ბორჯომში ნანავარდებმა ბიჭემა, სამი დღე-ღამე თბილისში გამოიძინეს და შავი ზღვის ერთ-ერთ კურორტზე დასენების გაგრძელება გადაწყვიტეს.
მეგობრებს ფულის პრობლემა არ ჰქონდათ.
ორი ცისფერი “მერსედესით” საღამოს უკვე ზღვისპირა ქალაქში იყვნენ. საბარგული გადატენილი იყო საუკეთესო კონიაკებით, ასდოლარიანი შამპანურებით, უძვირფასესი სუნამოებით, უკანასკნელი მოდელის ვიდეოკამერით, ფოტოაპარატით, მაგნიტოფონით, “სანსეტის” სასაჩუქრე ბარათებით, პორნოგრაფიული და მძაფრსექსუალური ვიდეოფილმებით, სხვა მრავალი წვრილმანით.
სასტუმროში აპირებდნენ ნომრების აღებას, როცა ნიკას ყურადღება, ასე 14_15 წლის, მშვენიერმა გოგონამ მიიპყრო; გოგონას თხელი, გამჭვირვალე მოკლე კაბა ეცვა, შავი დალალები ზურგსა და მზეუნახავ ქათქათა მკლავეზე ეყარა, მაღალი, სწორი, მუხლზემოთ საკმაოდ სქელი თეთრი ფეხები, ხელში პური და რაღაც პროდუქტი ეკავა; ჩანდა, რომ ახლომახლო ცხოვრობდა.
ნეტა რა არის პირველი სიყვარული? გრძნობა, რომელიც გვართობს და გვხიბლავს?! ნუთუ ორივე? ოჰ, ღმერთო ჩემო, ხვალ გამოცდა მაქვს უსაშინლესი და მეცადინეობის მაგივრად ვზივარ და იმ პირველ სიყვარულზე ვფიქრობ! გული დამიჭრა საზიზღარმა, შხამიანი ისრით. . . საშინლად მტკივა. ვგრძნობ ტკივილს უიმედო ნოსტალგიისას!. . .
ბუზღუნებს ჩემი მეორე მე. . .
- ხვალ გამოცდა გაქვს, იმეცადინე!
- ვიცი!
- რომ იცოდე სულელივით არ იჯდებოდი და სხვაზე არ იფიქრებდი!
- ვინ სხვაზე? მე ხომ ვმეცადინეობ?
- გეთანხმები, კითხულობ, წერ, მაგრამ თვალწინ ასოების ნაცვლად ვის ხედავ? ფიქრში ვინ გიზის? გამოცდა თუ სიყვარული?
- თავი დამანებე! ვმეცადინეობ!
- მეცადინეობ? ნუ მაცინებ?არ გრცხვენია? იწვი, იფერფლები. . .
- თავი დამანებე! ჩემიც მეყოფა!
ბუზღუნი მორჩა, გული დამშვიდდა. . . ვაგრძელებ მეცადინეობას. . . .
- რას აკეთებ?
- ვფიქრობ!
- გამოტყდი!
- ჰო!
- რაზე ფიქრობ?..
რა არის სიყვარული?! ალბათ ყველას გაინტერესებთ თუ რა არის სიყვარული, როგორია ის,ამის პასუხი მეცნიერებმა წლების განმავლობაში ვერ დაადგინეს,მაგრამ ადამიანები მას თავისებურად ხსნიან... როცა ვიღაცა გიყვარს და თუ მასაც უყვარხარ,სამყარო სხვანაირი გეჩვენება,ამქვეყნად არაფერი გწყინს ყველაფერი გიხარია,თვალები გიბრწყინავს და გგონია რომ ამქვეყნად ყველაზე ბედნიერი შენ ხარ... ის ადამიანი რომელიც გიყვარს შენთვის მზეა,შენ კი მის გარშემო ბრუნავ.ის გათბობს და გეალერსება თავისი სხივებით. ის შენ სამყაროს ცენტრი გგონია, დღე იწყება მასზე ფიქრით და მთავრდევბა ისევ მასზე ფიქრით,ხშირად სიზმარშიც შენი სტუმარია, ძილშიც კი მასზე ოცნებობ.ყველგან და ყოველთვის მისი სახელი გაკერია პირზე,მასზე საუბარი შენთვის ყველაზე სასურველი თემაა,არასოდეს გელევა სიტყვები მასზე სასაუბროთ,ვინც არ უნდა ეცადოს ვერავინ შეგაცვლევინებს მასზე ფიქრს,სხვაზე ვერავიზე შეძლებ ფიქრს. გგონია რომ ყოველთვის ერთად იქნებით, სიცოცხლის ბოლომდე ვერაფერი დაგაშორებთ,მის გვერდით თავს დაცულად გრძნობ და არაფრის გეშინია. სიყვარული ხშირად შენზე ძლიერია,ზოგჯერ არ გყოფნის გულში ადგილი რომ ის დაიტიო, გინდა იყვირო რომ გიყვარს, გგონია რომ ვერავინ ზიანს ვერ მიაყენენებს შენს სიყვარულს, ვერავინ შეეხება, როცა დაცვა გჭირდება ყველაზე ძლიერი ხდები და ყველას შეებრძოლები მთებსაც კი შეძრავ. როცა იჩხუბებთ ფიქრობ რომ სამუდამოდ დაკარგე, ამ დროს გავიწყდება ყველაფერი, სამყარო წყვეტს არსებობას, გახსოვს მხოლოდ მისი სახე, ხმა, შეხება, კოცნა... ამ დროს შენ ყველაზე . . .
|
-თაკო! თაკო!....გაიქცა საკლასო ოთახისკენ სახეგაბრწყინებული სოფო.
- რა მოხდა?
-ვნახე!... ვნახე!... და პირდაპირ თვალებში შევხედე!... სიხარულით ხტუნაობდა სოფო.
- თვითონაც შემოგხედა?
- ხო...აბა რა!..
- აუ...შენ რა კარგად ხარ!....გადაიხარხარა თაკომ
- თაკო...
- რა?
- ლაშას ძმაკაცს ხომ იცნობ?
- კახას?..კი ვიცნობ! რა იყო?
- მერე გამიგე რა მასზე რაღაცეები...
- ხო კაი კაი...ვკითხავ კახას...
გაკვეთილების შემდეგ გოგოები სკოლის ეზოში იდგნენ...სოფოს პრინცი რომ გამოჩნდა.
- სოფო! ნახე შენი გულის ბომბი...გადაიხარხარა თაკომ
-ალოოო რომელი ხარ?
-ნუცა ვარ. შენ რომელი ხარ?
-ნიკა მინდა თქვა ძაააან "დერსკმა" ხმამ.
ნუცას ხმა ჩაუვარდა, არ იცოდა რა ეთქვა. თითქოს ამ ბიჭის ხმამ მოხიბლა.
-სხვაგან მოხვდიი
-კაი ტო მართლაააა? რას მელაპარაკებიიი?
-გავიცინოოოთ?
(თითქოს ჩხუბი დაიწყეს)
-კაი ნახვამდის ნუცაააა
-პკ! გაბრაზებული ხმით უპასუხა ნუცამ, მარა რა აზრი ქონდა ჩვენ "დერსკ" ბიჭს გათიშული ქონდა ტელეფონი.
-ვინ იყო ნუც??
-მე რავი... ვიღაც ძაან "ტაკოი" იყო მარა რა ხმა ქონდაააა? თითქოს ნუცას შეუყვარდა ამ ბიჭის ხმა და თავისთვის გაიფიქრა ნეტა კიდე დარეკოსოო... დამთავრდა მაგ "ტაკოი" ბიჭზე და გააგრძელეს ჭორაობა დაქალებმა და მეგობრებმა სკოლის წინ. უკვე ბნელდებოდა. იყო ძააან ცხელი ზაფხული და სახლში გაჩერება არავის უნდოდა. მაგრამ უკვე ძაან სიბნელე იყო და ნელ-ნელა გოგოები და ბიჭები დაიშალნენ. ყველა თავ-თავის გზას გაუყვა. ნუცაც მიდიოდა სახლისკენ და ფიქრობდა იმ ბიჭზე, რომელმაც დარეკა. რა ჭირდა მას თვითონაც ვერ ხვდებოდა, მარა აშკარა იყო ის რო ნუცას ძალიან მოეწონა იმ ბიჭის ხმა პირველად მის ცხოვრებაში რო ხმით ვიღაც მოწონებოდა. მიდის სახლში და ფიქრობს... ნეტა კიდე დარეკოს... იქნებ მე დავრეკო? არა ტეხავს მერე რა ვუთხრა? არა არა აზრი არ აქ უბრალოდ ნომერი შეეშალა.
აბა ჩემთან ხო არ დარეკავდა. და აი იმედგაცრუებული მიუახლოვდა სახლს. ძალიან დაღლილი იყო დღეს თითქმის მთელი ვაკე ფეხით შემოიარა. მივიდა სახლში თუ არა შევიდა თავის ოთახში და დაწვა, ჩართო ტელევიზორი მარა რა აზრი ქონდა წამოწვა თუ არა ეგრევე ჩაეძინა და ტელევიზორიც ჩართული დარჩა. იყო ივნისის ძალიან ცხელი ღამე.
უკვე ღამის დაახლოებით 5 საათია და ნუცას აღვიძებს მესიჯის ხმა. წამოხტა საწოლიდან და გაიფიქრა:
-ვინ იდიოტია ამ დილაუთენიიია? მიუხედავად იმისა რო ვიღაცამ გააღვიძა მაინც კარგ ხასიათზე იყო. მგონი თვითონაც არ იცოდა რატო დახედა ტელეფონს და ელოდება სანამ გაიხსნება თუ ვინ გამოგზავნა ეს მესიჯი. და როცა მესიჯი წაიკითხა გაგიჟდა. ეს ხო ის ნომერი იყო რომელმაც გუშინ დარეკაა? კიმარა ეს იმ ბიჭის ნომერი არაა ძაან მაგარი ხმა რო ქონდა?! თავის თვალებს არ უჯერებდა უცებ გადაამოწმა ნომერი... და თქვა კი ნაღდად ეგაა… არ მჯერა ნუთუ მართლა ეგაა?... მესიჯი ისეთი ანერვიულებული იყო ვეღარ წაიკითხა რომელშიც ეწერა: . . .
|
