მე ეხლა მხოლოდ გნატრობ….ბედნიერებაა მონატრება საყვარელი ადამიანის….უდიდეს სიამოვნებას განვიცდი ამ ნატვრის გამო.
დილაააააა….
წვიმს
ისევ ძილ-ღვიძლში ვარ,მინდა გავიხსენო ცისფერი სიზმარი.შენი სახე რომ მედგა თვალწი…..თითქოს ისევ ჩემს გვერდით ხარ…..მერე თანდათან დაცარიელდა ქვეყანა და დავრჩი მარტო..
გამომეღვიძა
ვწრიალებ,ადგილს ვერ ვპოულობ
ბედად,საღამოს ერთ წვეულებაზე გიხილე.დაგინახე და მუხლები ამიკანკალდა.შენც ხარბად შემათვალიერე.მომეჩვენა რომ მუშტრის თვალი იყო.ქალები გამომწვევად გიმზერდნენ.
მზერას მარიდებდი,მაგრამ იმასაც ვგრძნობდი,ზოგჯერ როგორ შემომაპარებდი შენი თვალების სითბოს,რომელიც ნელ-ნელა ქრებოდა.როგორ მინდოდა მეთქვა სიმართლე,რომ შენთვის სიცოცხლეს დავთმობდი,მაგრამ ვერ გავბედე.
დავშორდით ერთმანეთს.შენ სხვა გააცილე,მე დავრჩი მარტო.გაძარცვულ ხეს ვგავდი..
ახლა კი ჩვენი ქალაქის ქუჩებში დაგეძებ…
ძლიერი ხარ!დიდი და კეთილშობილი!ამავე სიძლიერით მიყვარხარ..თითქოს ვგრძნობ,რომ ისევ მეფერებიან შენი თითები,სიცოცხლის ხალის მიბრუნებს ეს მოგონება.
მენატრები..
მახსოვს ერთხელ,როცა ეკლესიაში შევედით მათხოვარს მთლიანად მიეცი ჯიბის ფული.როგორ მეამაყებოდი ასეთი საქციელით.ამას ყველაფერს შენგან დამოუკიდებლად,ბუნებრივად,ბავშვური გულუბრყვილობით აკეთებდი.
როგორ მინდა ერთხელ მაინც გნახო და რაიმე საიმედო მითხრა..ძველებურად მესაუბრო პოეზიაზე,თეატრზე,ლიტერატურაზე..
ვიცი რომ გული გატკინე,ცუდად მოგექეცი,ახლა ვხვდები რომ გაწყენინე.როგორ მიმზერდი მაშინ,როცა დავშორდით.როგორი სევდიანი თვალები გქონდა..ნუთუ გიყვარდი?სული მოგტირის,ჩემი ნაიარევი სული
ამ წმინდა ბარათით მინდა სიყვარული გთხოვო.უშენოდ ყველაფერი მოსაწყენია.ზოგჯერ თვითმკვლელობამდეც კი მივდივარ,მაგრამ ამას ხომ დიდი სიძლიერე ჭირდება,რომელიც მე არ გამაჩნია.სუსტი ვარ.ამის გამო საკუთარი თავი მებრალება.
ერთხელ ძალიან დიდხანს გიმზირე თვალებში,მინდოდა შენი სული ამომეცნო,მაგრამ ვერ მოვახერხე.ვერ ჩაგწვდი.ვერ შევავსეთ ერთმანეთი.ნეტავ ეხლა რას ფიქრობ ჩემზე?
საბოლოოდ მაინც წახვედი..
მიდიოდი მხრებჩამოყრილი,სევდიანი,უიმედო,მაგრამ სიამაყე მაინც არ გაგიყიდია.
ჩვენი დაშორება ჩემი მიზეზით მოხდა.მეგონა ყველაფერი მშვიდად ჩაივლიდა,მაგრამ არა,გულმა ვერ დაგთმო.მეგონა ყველა წყენა დაგავიწყდებოდა,მაგრამ მწარედ შევცდი.მეგონა შევრიგდებოდით.სიყვარულის დროს ასე იციან,მაგრამ შენ არ მაპატიე..
დღეს შენი დაბადების დღეა.ნეტავ ვისთან ხვდები ამ დღეს?ვერ გაგიფრთხილდი,მეგონა დაგივიწყებდი,მაგრამ რაც დრო გადის მით უფრო უახლოვდები ჩემ გულს და ვნანობ შენ დაკარგვას.თუ ოდესმე მოგენატრო,შეხედე მზეს და იქ ჩემ სითბოს დაინახავ,ღამე კი მთვარეს და იქ ჩემს ერთგულებას დაინახავ
ჩუმად ვიცრემლები..
მიხარია,რომ შენ არსებობ ამქვეყნად
სიტყვაძვირი იყავი მუდამ.თუმცა რა აზრი ქონდა სიტყვას,როცა შენი თვალები ყველაფერს ლაპარაკობდნენ.ჩვენი საერთო მეგობრებიც მენატრება.რა კარგები არიან.ტკბილად მაგონდება მათთან გატარებული დღეები.
მე ისევ შენით ვამაყობ,რადგან ერთდროს შენს გვერდით ვიყავი.შენეული ბევრი რამ გამომყვა,სევდის ნაწილი,ღიმილი..შენი სიკეთის ნაწილი.
მთელი დღე გზააბნეულმა ქუჩაში ვიხეტიალე და საღამოს მაინც დაგირეკე.ვერ მოვითმინე,შენი ხმის გაგონებას დავშურდი..
ძალიან მომენატრე..
თუმც ტელეფონში არაფერი მითქვამს,შენი სუნთქვა მესმოდა მხოლოდ და მეშვიდე ცაზე ვიყავი სიხარულით.
ისევ წვიმს.
ფანჯარასთან ვდგევარ.გარბიან ადამიანები.წვიმის ეშინიათ.წვიმა იმ დროს იყო კარგი როცა ერთად გვასველებდა,რა ბედნიერი ვყოფილვარ მაშინ..როგორ მინდა ქუჩაში ახლაც დაგინახო ერთიანად დასველებული მაგრამ აუჩქარებელი,უშიშარი,როგორც გჩვევია ხოლმე.
გ ე ლ ო დ ე ბ ი
|
