სიმორცხვე შემოგრჩა გაბუტულ ტუჩებზე
და მაშინ გამიღიმე როცა..
დაცემა მინდოდა შენს წინ მუხლებზე
და შენს სიყვარულზე ლოცვა...
_გამარჯობა ანი სიხარულო როგორო ხარ?
ხომ კარგად გეძინა?
_გაგიმარჯოს ჩემო კარგო შენ როგრო ხარ?
_რავი აბა ერთი გოგოს სიყვარულმა დამწვა.
_ეხლა გაჩერდი რა.
გაწითლდა ანა.
_არ გჯერა? ისე მიყვარს ვერ წარმოიდგენ.
_აუ გაჩერდი ეხლა.
_ხო კაი შენი ხათრით.
ასე იყო ყოველ დილით...
. . . . .
გათენდა ისეთი მშვენიერი დილა. სიცხე და თან მხიარულება იყო ირგვლივ.
თითქოს ყველას უხაროდა რაღაც.
_ ანუკა! გაისმა ეზოდან პატარა ბავშვის ხმა.
ანუკას გაუკვირდა. გვიდა გარეთ და თავისი მეზობელი დაინახა ხელში
ფურცელს აფრიალებდა.
_ დალია მშვიდობისა ანი. ეს ლუკამ გამომატანა.
ანუკამ პატარას აკოცა და გაუშვა. წერილი კი გამოართვა და კითხვა
დაიწყო:
სიხარულო ძალიან გთხოვ სადაც ადრე ვხვდებოდით
იქ შევხვდეთ, სასწრაფო საქმე მაქ.
ლუკა
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
ანუკას თვალები გაუბრწყინდა. სახლში შევიდა გაიპრანჭა და წავიდა.
ცოტა ხანში წყაროსთან მივიდა სადაც ლუკა იყო და ელოდა.
_დილამშვიდობისა სიყვარულო ხომ არ მოიწყინე?
_ ჯერ უშენობა არ მაწუხებს ყოველ დღე შენთან ერთად არ ვარ?
_ეხლა შეგვაწუხებს უერთმანეთობა.
ანუკა ერთ საათში მივდივარ.
_ რაა?
_რა ვქნა სხვა გზა არ მაქ.
_მასეთი მწარე ხუმრობა ნუ იცი ხოლმე გულს ნუ მიხეთქავ.
_ნეტავ ხუმრობა იყოს.
_მართლა მიდიხარ არ გამაგიჟო ეხლა ისევ კვირები უნდა გავიდეს და ვერ გნახოო?
_ლუკა ხმას ვერ იღებდა.
_მნაინც რა სასტიკია სიყვარული?
_ანი ჩემი გადასაწყვეტი არაა ყველა მიდის და მე არ მტოვებენ. ერთ თვეში ჩამოვალ.
ლუკა გადაეხვია ანუკას და ერთ ხანს ასე იდგნენ მერე კოცნა დაუპირა
მაგრამ ანა შეტრიალდა და მარგალიტივით წმინდა ცრემლები წამოუვიდა.
_ საშინელებაა ერთი თვე უშენოოდ?
ამოღერღა ანუკამ.
_ ანუშკი სულ რაღაც 3 წელი და სულ ერთადა ვიქნებით.
_ რაა? ჟერ მეცხრე კლასში ვარ ხომ არ გაგიჟდი?
_მერე რა დარწმუნებული იყავი ბანკეტის დღეს გაქრები და ჩემთან გაჩნდები.
_შენ ხომ არ გააფრინე?
_ კი! გავაფრინე, შენმა სიყვარულმა გამაფრენინა. რამე მიშველე თორემ მოვკდები.
_მე პირიქით საშველი ვარ და რა გიშველოო?
_სიყვარულო არ მინდა წასვლა იცი როგრო მინდა შენთან ყოფნა?
ანას ცრემლები უფრო მწარედ წამოუვიდა მერე ლუკამ მხარზე მოჰკიდა ხელი და შემოატრიალა.
_ ოღონდ ცრემლები არ დამანახო.
მეტი არაფერი მინდა .
ჩაეხუტა ლუკა ანას დ ხელს არ უშვებდა. ანამ იგრძნო მის სიყვარული და უფრო ატირდა.
_ნუ ტირი თორემ მაგრა მეწყინება. ხომ იცი ტირილს ვერ ვიტან?
და განსაკუთრებით შენ რომ ტირი.
_აუუ აღარ შემიძლია.
ამოღერღა ანამ.
. . . . .
_ სულ რაღაც 2 წუთში ჩაჯდება ლუკა მანქანაში და წავა. წავა და დამიტოვებს ტკივილს და ცრემლებს.
ფიქრობდა ანა გულში როცა სახლკისკენ მიდიოდა. ეგონა ვერ გაძლებდა მის გარეშე.
. . . . .
_ანუკა!
_რა იყო ნიკა?
_ლუკა ჩამოვიდა.
_ რააა? მატყუეებ?
-არა სულაც არა ეს გამომატანა.
ანამ ხელიდან გამოგლიჯა წერილი და კიტხვა დაიწყო:
სიყვარულო წყაროსთან მოდი
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
მიყვარხარ...
ანა გახარებული და აფორიაქებული მივიდა წყაროსთან და იქ არავინ დახვდა. 5 წუთი ელოდა და მერე უცბათ თვალებზე ვიღაცამ ხელი ააფარა.
_ანა...
_ლუკა ...
ანა შეტრიალდა და დაინახა მისი თაყვანისმცემელი. მიშო
_აჰა უკვე ჩემი და ლუკას ხმებიც გეშლება ხოო.
_არა უბრალოდ არ გელოდი.
_აჰა.
_ლუკა მართლა ჩამოვიდა?
_არა. მე მოვატყუე ბავშვები რომ ლუკა ჩამოვიდა და შეთან წერილიც მე გამოვატანე ნიკუშას.
_რატომ ეს რაში დაგჭირდა?
_ ვიცოდი რომ მეთქვა შემხვდი-თქო არ შემხვდებოდი და იმიტომ.
_მაშინ თუ იცი რომ არ მოვინდომებდი შენს ნახვას მაშინ რატომ შემხვდი?
_რა იყო მომენატრე 2 თვეა არ მინახიხარ. ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?
_ძალიან გთხოვ გაჩერდი რაააააა
_ ხოო ვიცი შენი გული მხოლოდ ლუკას ეკუთვნის და ასე შემდეგ უკვე გავიგე.
_ ხო კარგი უნდა წავიდე სახლში მელოდებიან
_ აჰა გამირბიხარ ხოო?
_არა როგორ გეკადრება უბრალოდ ცოტა დავიღალე და დასვენება მინდა.
_მაინც ვერ დამაჯერებ რომ არ გამირბიხარ.
_ საიდან მოიტანე.
_მემგონი შენ უგრძნოდი გგონივარ.
_ არანაირად მე მეგობრებს პატივს ვცემ.
_ აი საშინელება ესააა რომ მხოლოდ მეგობარი ვარ შენი.
_ეხლა ნუ დაიწყე. მე გითხარი რომ ლუკა მიყვარსა და არ ვაპირებ გადაყვარებას.
_მაგი ვიცი მაგრამ იმედი ბოლოს კვდება მე დაგელოდები
_ იმედი უნდა გაგიცრუოო არ დავშორდები მე ლუკას და მორჩა
_ხო კარგი წავიდეთ სახლში.
_წავიდეთ.
სახლში იმედ გაცრუებულმა ანას ტირილში ჩაეძინა.;
. . . .
გავიდა ერთი კვირა ანა იმედს არ კარგავდა რომ ნახავდა ლუკას და ეს ასეც იყო.
საღამო იყო.
ანა ეზოში იყო როცა ჭიშკრიდან ხმა გაიგონა გაიხედა და დაინდახა ის ვისაც ასე დიდი ხანი ელოდა.
_ ლუკა. . .
ნელი ნაბიჯებით და გაშტერებული მიუახლოვდა ლუკას და გადაეხვია
მერე წყაროსთან წავიდნენ.
_ ანა იცი როგორ მომენატრე სიყვარულო?
_მეც მომენატრე ძალიან ძალიან. იცი ხვალ მივდივარ.
_ ეხლა მართლა მეხუმრები ხოო?
_არა ხვალ მივდივარ.
_აუ ესღა მაკლდა.
_ხომ იცი როგრი ეჭვიანი მშობლები მყავს?
_ეს მინდაო და ეხლა მე. ვიფიკრე ჩავალ და რმოდენიმე კვირა ვიქნებოდით ერთად მაგრამ ბედი არ მწყალობს.
_ხომ იცი რომ არ წავყვე სახლიდან არ გამომიშვებენ და ამიტომ სხვა გზა არ მაქ.
_ ხოო კარგი არ ინერვიულო შენ.
ანა წყაროსთან მივიდა ხელი დაისველა. ამ დროს ლუკა მიუახლოვდა და შემოატრიალა.
_ ანა ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?
ანუკა გაწითლდა.
მერე ლუკამ მას ათრთოლებულ ტუჩებში აკოცა უცებ ანამ სილა გააწნა და გაიქცა.
_ანა გაჩერდი თორემ გავაფრენ ეხლა.
ანა გაჩერდა და ლუკას შეხედა.
_ძალიან გთხოვ ხვალ მიდიხარ და ეს რამდენიმე წუთი რომ დავტკბე შენთან ერთად ყოფნით არ შეიძლება? თუ უკანაკნელ წამებსაც მართმევ?
ანუკა გაჩერდა, მიშტერებოდა ლუკას და ცრემლი მოსდიოდა..,
_რა ვქნათ ახლა ჩვენ?
_ვიფიქროთ ერთმანეთზე და გავძლებთ.
_გავძლებ? იმედია. მაგრამ ეს დაიმახსოვრე ძალიან მიყვარხარ ეს თქვა ლუკამ და უცებ ისევ აკოცა ანუკას ცივ ტუჩებში ანას წინააღმდეგობა აღარ გაუწევია და იყვნენ ესე ცოტა ხანი.
. . . .
ორი თვე უცბათ გავიდა. ანი ისევ ჩავიდა სოფელში. მაგრამ ვაი იმ ჩასვლას.
_ გამარჯობა ანა . მიესალმა თამო ანას.
_გაგიმარჯოს.
თამოს მხრიდან სიძულვილი და ბოღმა იგრძნობოდა.
ანუკა და ლუკა კი ერთმანეთზე გადაბმულები დადიოდნენ ერთად და არ აინტერესებდათ რა ხდებოდა ამ ქვეყნად.
გავიდა რამდენიმე ხანი და სახლში შესულმა ანამ მის საწოლზე წერილი დაინახა. გაუკვირდა და კითხვა დაიწყო:
ანა მე ლუკა ვარ ამის თქმას შენთვის პირადად ვერ ვბედავდი
ამიტომ ჩემი სათქმელი ფურცლებზე დავწერე. მე და შენ უკვე
ოთხი წელია ერთმანეთი გვიყვარს მაგრამ ამ სიყვარულს სიყვარული არ ჰქვია
ეს უფრო გატაცეებაა მაგრამ თავს ვეღარ მოვიტყუებ არ მიყვარხარ
და იმედია მეგობრებად დავრჩებით.
ანა გაფითრებული იჯდა და ცრემლი მოსდიოდა ვერ მიმხვდარიყო რა მომხდარიყო. და ტირილ ტირილით ჩაეძინა.
იმ დღეს სახლში მისულ ლუკასაც იგივე სიტუაცია დახვდა. დაინახა წერილი რომელშიც იგივე რაგაცეები ეწერა რაც ანას წერილში.მასაც გაუკვირდა მაგრამ არ დაიჯერა და წავიდა ანასთან. სახლში არავინ იყო ამიტომ თავისუფლად შევიდა ანას ოთახში, ჩაძინებული და ნამტირალვი ანა შეაღვიძა.
_ანა გაიღვიძე. . .
_შენ აქ რა გინდა რაც გამიკეთე არ გეყო?
_ მაგი მე უნდა გკითხო.
_რააა? შენ რაც გამიკეთე იმაზე უარესი არაფერია. ეს წერილი რა არის?
_ რა წერილი?
_ვითომ არ იცი ხოო?
_ეს წერილი კი შენ მომწერე, რას მერჩოდიი რამე დაგიშავეე? ეს წერილი კი ჩემი მოწერილი არ არის.
_ეს ვიღაცამ ჩვენ წასაჩხუბებლად გააკეთა. უთხრა ლუკამ ანას.
_ნუ მატყუებ შენ არ გიყვარვარ და ნუ თვალთმაქცობ.
ეს თქვა თუ არა ლუკამ ჩაიკრა გულში ატირებული ანუკა და ისე აკოცა რომ ამის შემდეგ ძნელი იყო იმის დაჯერება, რომ მას არ უყვარდა ანა.
_ იცოდე ამას თუ კიდევ იტყვი წავალ და უკან აღარ დავბრუნდები აღარ გამოვიხედავ. ძნელი იქნება მაგრამ იცოდე დაგივიწყებ თუ ჩემი აგარ გჯერა.
უთხრა გაბრაზებულმა ლუკამ ანას.
ანუკა მეორე დღეს წავიდა თავის თაყვანისმცემელ მიშოსთან და გამარჯობის გარეშე სილა გააწნა.
_ეს რისთვის სიყვარულის გამოო?
_იცოდე ესეთი რამე კიდევ აგარ გააკეთო თორემ დამკარგავ.
_რა გავაკეთე ასეთი გაბრაზდა მიშო
_გუშინდელ წერილებზე გეუბნები.
_ რა წერილებზე?
_ვითომ არ იცი?
_იქნებ ამიხსნა?
_შენ რა მართლა არაფერი იცი?
_არა.
_მაშინ გუშინ მე და ლუკას წერილები ვინ გამოგვიგზავნაა?
_ააა აი თურმე რასმაბრალებ, შენ ასე გგონია მასეთ სიმდაბლეს ჩავიდენდიი?
_შენ რა რამე იცი ამის შესახებ.
_ვაი მემგონი რაგაც წამოვროშე.
_მომიყევი ყველაფერი,
_ეს თამო იყო?
_ის ბოღმის ბუკეტი?
_იცოდე არაფერი არ უთხრა მე რომ გითხარი თორემ მე მომხვდება.
_ხო კარგი.
_უკვე მიდიხარ სიხარულო?
_სიხარულო არ დამიძახო-ტქო რამდენჯერ უნდა გითხრა?
_აა დამავიწყდა სიხარულოს ხომ მარტო ლუკა გეძახის.
_ეხლა ჩხუბი არ მინდა.
_ხოო კარგი მაშინ სახლში შემოდი რამე ცივი დავლიოთ. კარგი?
_ და ბოდისშს გიხდი რა რომ გაგარტყი ძალიან გაბრაზებული ვიყავი.
_არაუშავს ავიტან შენგან, ოღონდ მარტო შენგან.
. . . .
მოსაღამოვდა გარეთ ბევრი ბავშვები იყვნენ გასულები და მათ შორის თამოც.
ამ დროს ანამ და ლუკამ ჩაუარეს ხელიხელ გადახვეულებმა და იცინოდნენ.
თამოს სახე გაუფითრდა და მიხვდა რომ მათ დაშორებას ვერ შეძლებდა და შერცხვენილი სახლისკენ გავარდა.
ანა და ლუკა ისხდნენ მდინარის პირას და უყურებდნენ ერთმანეთს
ამ დროს წვიმა წამოვიდა ერთ ხანს დარბოდნენ წვიმაში გაწუწულებმა კი პატარა ქოხს შეაფარეს თავი.
ანას შეცივდა ლუკამ გაიხადა და მოაფარა მერე ჩაეხუტა და გაათბო.
ამ დროს ლუკამ უთხრა ანას:
_შენ ჩემთვის ერთი რაღაც არ გითქვამს არასოდეს, და ეხლა იმედია მეტყვი.
_მაინც რა არ მითქვამს?
_ანა გიყვარვარ?
ანას სიცივეც დაავიწყდა და უეცრად თქვა.
_მიყვარხარ აბა რააა სულელო.
და ისევ ლუკას ჩაეხუტა.
ორივე გახარებულები იყვნენ. ეხვეოდნენ ერთმანეთს და სიყვარულით იყო გაჟღენთილი იქაურობა.ლუკამ აკოცა ანას ჯერ ლოყაზე მერე ტუჩებზე და იყვნენ ესეეე. მერე ორივეს ჩაეძინათ. ლუკას რომ გამოეღვიძა გვერძე მისი მოსაცმელი დაინახა და გავარდა გახარებულკი სახლისაკენ.
. . .
გავიდა რამოდენიმე დღე და ანას წასვლის დროც მოვიდა. ანაუკა ყველას დაემშვიდობა და ბოლოს მის თაყვანისმცემელ მიშოსთან მივიდა და ნახვამდისო უთხრა ამ დროს კი მიშო ჩაეხუტა და ყურში ჩაჩურჩულა:
_ანუკა მიყვარხარ....
ანა გაბრაზდა გაიწია მაგრამ მიშო ხელს არ უშვებდა ამ დროს დაინახა ლუკამ ანა და მიშო და დაიყვირა.
_ანა რას აკეთებ?
შეცბუნებული თქვა ლუკამ და გაგიჟებული სახით შეჰყურებდა ანას და მიშოს .
მერე მიშომ გაუშვა ხელი ანას და ანამ უთხრა ლუკას :
_მე არ მინდოდა ჩახუტება თვითონ ჩამეხუტა.
_არ მაინტერესებს.
ამ დროს ლუკამ მიშოს დაარტყა და უკანმოუხედავად გაიქცა.
_ლუკა არ წახვიდე ეძახდა ანა.
მერე შემოუტრიალდა მიშოს და უთხრა.:
_ხომ მიიღე რაც გინდოდა მიაღწიე შენსას?
მე შენთან არასოდეს ვიქნები რაც გინდა ის გიქნია და ატირებული გაიქცა სახლში. ტირილიც აღარ შეეძლო გამოთავებული და დაქანცულ კი იყო ჯერ აზრზეც ვერ მოსულიკო. მერე ჩაჯდა მანქანაში და ცრემლით სავსე თვალით შეავლო სოფელს თვალი.
. . . . . .
ლუკა გაბრაზებული და გაგიჟებული მირბოდა არც თვითონ იცოდა სად.იქ მივიდა სადაც წვიმის დროს ანამ და მან შეაფარეს თავი დაჯდა და ცრემლით სავსე თვალებით იხსენებდა იმ წუთებს რომელიც ასე უყვარდა.
მერე სახლში წავიდა სანამ ეზოში შევიდოდა ხმა გაიგონა შეტრიალდა და მიშო დაინახა.
_მიშო შენ აქ რა გინდა სინდისი თუ გაქ აქ არ მოხვიდოდი. მე შენ ძმაკაცად გთვლიდი შენ კიდე რა გამიკეთე ალბად შენ და ანა დამცინოდით და მასხრად მიგდებდით ხოო.
_არ არის ანა არაფერ შუაში.
_ხო ახლა გმირობა არ გინდა რაა ტყვილა ნუ იცავ ანას.
_არა ანას უყვარხარ სიგიჟემდე არავის აქცევს შენს გარდა ყურადღებას.
მე ის მიყვარს და ვერავინ დამიშლის მის სიყვარულს მაგრამ არ მინდა რომ დაშორდეთ ვიცი რომ ძლიერ გიყვართ ერთმანეთი და არ ვაპირებ თქვენს შორის ჩადგომას. მე ჩავეხუტე ანას და არ ვუშვებდი ხელს მისი ბრალი არაა.
ეხლა კი ბოდიშს გიხდი და იმედია მაპატიებ.ეს თქვა და წავიდა მიშო.
ლუკა კი გაფითრებული იდგა და იმას აანალიზებდა რაც მიშომ უთხრა. უცებ გაიქცა ანას სახლში მაგრამ უკვე წასულები იყვნენ მერე გზატკეცილზე გავიდა და მარშუტი გაგააჩერა და ჩავიდა ქალაქში. მთელი გზის განმავლობაში ფიქრობდა თუ რა სისულელე ჩაიდინა და უბრალო ჩახუტების გამო საყვარელ ადამიანს აწყენინა.
როგორც იქნა ჩავიდა. მან არც გზა იცოდა და არც კვალი მარტო იცოდა რომ რუსთაველზე ცხოვრობდა მაგრამ რუსთაველის ქუჩა ძალიან დიდი იყო ამიტომ ძებნას შეუდგა. ეძება მაგრამ ვერაფრით იპოვნა მერე პატარა სკვერში დაჯდა და გაგიჟებული აცეცებდა აქეთ-იქით თვალებს მერე გამოკითხვით დაიწყო ძებნა ყველას ეკითხებოდა თუ სად ცხოვრობდა ამ გავრი ადამიანი და როგორც იქნა მიაგნო. მივიდა სახლთან და აივანზე მჯდარი და ჩაფიქრებული ანა დაინახა. მერე ჩუმად დაუძახა ანამ გადმოიხედა და გამწარებულმა დაუყვირა
_ წადი აქედან შენ ხომ ჩემი არ გჯერა თავი დამანებე ვისიც გინდა იმის გჯეროდეს წადი აქედან.
_არ წავალ სანამ არ მომისმენ და სანამ ყველაფერს არ გავარკვევთ.
_არაფერი არა გასარკვევი შენ არ გჯერა ჩემი და ძალიან მატკინე გული.
-არ წავალ აქედან სანამ არ ჩამოხვალ და არ მომისმენ ჩამოდი თორემ გავაფრენ ეხლა გავგიჟდები.
. . . . . . .
ანამ იყოყმანა და მაინც ჩავიდა.
. . . . .
წამოდი იქით თორემ დაგვინახავენ მშობლები. წავიდნენ ცოტა გაიარეს ხმა არც ერთს არ ამოუღია. მერე უცებ ლუკამ დაიწყო ლაპარაკი.
_მაპატიე სიყვარულო ძალიან გავბრაზდი მიშოსთან ერთად რომ დაგინახე.
_შენ არ დამიჯერე და არც მომისმინე და მე რატომ უნდა მოგისმინო.
_ძალიან გთხოვ მომისმინე.
მე შენ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ეს შენ იცი და არასდროს უნდა შეგეპაროს ამაში ეჭვი და ძალიან გთხოვ ვიცი რომ გიყვარვარ და გულს ნუ მატკენ.
_შენ რომ მატკინე გული იმაზე რას მეტყვი ვერ წარმოვიდგენდი რომ ასეთ რამეს იფიქრებდი ჩემზე.
_იმ მომენტში ასე ვიფიქრე მაგრამ მიშომ ყველაფერი ამიხსნა და ძალიან გთხოვ დამიჯერე.
_შენ გული გამიტეხე და დამამცირე აღარ შემიძლია ისე ცუდად ვარ.
და უცბად ტირილი დაიწყო ანამ.
_ანა არ იტირო ახლა მთლად არ გადამრიო.
ჩაეხუტა ანას და დააწყნარა.
_მითხარი რომ გიყვარვარ, მითხარი რომ არ დამტოვებ და რომ მაპატიე.
ანამ თვალებში ჩახედა ლუკას და დაინახა მის ცრემლიან თვალებში რომ გულწრფელი იყო და უთხრა
_მე შენ ძალიან მიყვარხარ და ვერასდროს გადაგიყვარებ მაგრამ შემპირდი რომ ყოველთვიის მენდობი და ასე აღარ მატკენ გულს და არ დამამცირებ თორემ წავალ და არასდროს გნახავ არასდროს. დაგივიწყებ და არასდროს ვიტირებ შენს გამო და არასდროს მითხრა რომ ჩემი არ გჯერა თორემ გავაფრენ და ალბათ გადავიკარგები სამუდამოდ.
_გპირდები
გპირდები
გპირდები უთხრა ლუკამ ანას და ისე აკოცა რომ მართლა დაიჯერა ანამ რომ იგი მართალი იყო.
. . . . .. .
_როგორ მომაგენი რამდენიმე წუთის შემდეგ უთხრა ანამ ლუკას.
_მე შენ ქვეყნის დასასრულსაც მოგაგნებ.
_სულელო.
_მიყვარხარ.
-მეც.
ამიტომ მიყვარს წვიმა ძალიან
რადგან გრძნობებით მუდამ მთვრალია
და მე მანატრებს ასე ძალიან
მის თავს, მის ღიმილს... ასე დარდიანს..
|
