9:19 PM ბოლო ზაფხული | |
ბოლო ზაფხული...!!! საერთოდ ანუკის ზაფხული ძალიან უყვარდა მაგრამ ეს ზაფხული მისთვის ბოლო იყო... ანუკის ზალიან უყვარდა ზღვა, გაარუჯვა, გართობა, ავიწყდებოდა... ისინი ყოველთვის ერთად იყვნენ მთელ დგეს... გიოს ანუკი სკოლაში მიყავდა იქ ელოდებოდა და მერე მთელი დღე ერთად იყვნენ... ერთმანეთი უზომოდ უყვარდათ... ისინი ამ ზაფხულს გაპარვას და ერთად ცხოვრებას აპირებდნენ, ერთმანეთის გარეშე არ შეეძლოთ... გეგმავდნენ თავიაანთ ცხოვრებას, მომავალ ბავშვებს სახელებს არქმევდნენ, ანუკის თავი უბედნიერეს ადამიანად მიაჩნდა... დათქვეს გაპარვის დგე... მაგრამ საგამოს ანუკის დედამ უთხრა რო ზღვაზე მიდიოდნენ... ანუკის ძალიან გაუხარდა მას ხომ ზღვა ძალიან უყვარს, მაგრამ მას უცებ გიო გაახსენდა,მათი გეგმები...დაურეკაა.. -გიო.. -ხო ჩემო სიცოცხლე იზინებ უკვე? -რაგაც უნდა გითხრა.. -გისმენ -გიო მე დასასვენებლად მივდივარ ზღვაზე.. -რააა?არა არსად არ წახვალ! არ გიშვებ -რა ვკნა დედაჩემს მივყავარ.. -არა არ ცახვიდე უშენოდ როგორ ვიქნები, ხვალვე გავიპაროთ და სამუდამოდ ჩემთან იქნები -არ ვიცი გიო არ ვიცი.. -აგარ გიყვარვარ? -რატომ მისმევ ეგეთ კითხვებს შენ თვითონ რა არ იცი?! -არ წახვიდე მაგრად მიყვარხარ... -მეც მაგრამ... -რა მაგრამ დაგავიწყდა ჩევენი გეგმები? არ გიყვარვარ და არც არასდროს არ გიყვარდი.. -რა სისულელეებს მეუბნები, კარგი რაა,რატომ არ შემიძლია მე ჩემს ოჯახთან ერთად წავიდე დასასვენებლად?! რა იყო არ მენდობი? -იმიტო რო ჩემი ხარ და სხვისი არავისი ხვალ წამომყვები თუ არადა... -რა გიო რაა? მარტო ეგაა შენი სიკვარული? გულს მტკენ.. -მაინც მიდიხარ? -კი მივდივარ და 2კვირაში ჩამოვალ... -დამკარგავ... -დებილი ხარ... პაკააა.. ანუკიმ გაუთიშა ტელეფონი, მთელი ღამე ტირილით გაათენა.. მეორე დგეს ის წავიდა ზღვაზე... იმის მერე გიოს არ დაურეკია... ანუკის არ ჯეროდა რომ მართლა შეიძლებოდა გიორგის მიეტოვებინა.. ჩავიდა, ახალი მეგობრები გაიცნო.. ზღვაზე ერთობოდა ირუჯებოდა თამაშობდა მაგრამ გულში მაინც გიოზე ფიქრობდა რომელსაც უკვე 2დგეა არ დაურეკავს... ანუკი ღამით პლიაჯზე გავიდა მარტო.. ზღვას უყურებდა როგორ ღელავდა.. უყურებდა მთვარეს და პიქრობდა გიოზე.. ამოიგო ტელეფონი და დაურეკა.. -ალო გიო როგორ ხარ? -კარგად.. -რას შვები? -არაფერს... რავიცი შენ? -მე ახლა მთვარეს ვუყურებდი და შენზე ვფიქრობდი... ჩვენზე... ჩვენს მომავალზე... ჩვენს მომავალ ცხოვრებაზე... ძაან მომენატრე... -ხო ანი ხო ეხლა არ მცალია და წავედი... კარგად გაერთე პაკაა... ტელეფონი გათიშა... მას ხომ ანუკისთვის ანი არასდროს არ დაუძახია... არ იცოდა რა ეფიქრა... გაოგნებული იყო... უყურებდა ცას, მტვარეს, ვარსკვლავებს და ტიროდა... გავიდა 2კვირა... ბოლო დღე იყო უკვე ზღვაზე ყოფნის... ის სიხარულით მოდიოდა თბილისისაკენ, მას ეგონა რომ გიო ელოდებოდა.. თუმცა მას არც ერთხელ არ დაურეკავს... ჩამოვიდა თბილიში... გიოს ურეკავდა სახლში... მობილურზე... მაგრამ არსად არ პასუხობდნენ... ანუკიმ რა აგარ იფიქრა... მერე დაურეკა თავის ბავშვობის დაქალს ელენეს... -ელე როგორ ხარ? -კარგან ანუშკები შენ? -რავიცი მეც კარგად.. -რა ქენი კარგად დაისვენე? -კი... კარგი იყო... ხო იცი თან ზღვა როგორ მიყვარს... -ხოო აბა შენ წყლიდან ვინ ამოგაგდებდა თევზივით ხარ:)) -ამ დღეებში მეც მივდივარ ანტალიაში -ვაა მართლა?! კაია -ხოო, გავიცნობ იქ კარგ ბიჭებს და მერე ...:))) -ხო ხო ვიცი ეხლა შენი ამბავი:)) -ხო, კაი წავედი ეხლა და მერე დაგირეკავ.. ანუკი ისევ გიოზე ფიქრობდა... ურეკავდა მაგრამ არავინ პასუხობდა... რამოდენიმე დგეში ანუკის ანტალიიდან ელემ დაურეკა -გოგო რამ გაგაგიჟა გიო ანტალიაში მარტო რატომ გამოუშვი? -საად??? რა ანტალიაში მეკაიფები? -არაა, აქაა და შენ რა არ იცი არაფერი? ანუკიმ ტელეფონი გათიშა... ყველაფერი ერთმანეთში ერეოდა... არ იცოდა რა ეკნა... გავიდა კიდევ 2კვირა... გიოს არც მოუკითხია ანუკი... ანუკი კი კოველ დგე გიოს ამბებს ეკითხებოდა ელენეს... ელენე კი ეუბნებოდა რომ ყველაფერი კარგად იყო... რომ არ ენერვიულა ანუკის... თურმე გიოს ანტალიაში ვიღაც ქართველი ვაკელი გოგო გაუცვნია და აბავდა... ელენე ვერ ეუბნებოდა თავის დაქალს ვერაფერს, რადგან იცოდა რომ ანუკის გიო ცხოვრებაზე მეტად უყვარდა და ხმაზეც გრზნობდა რომ ზაან ნერვიულობდა... გავიდა 3კვირა... გიო ჩამოვიდა ანტალიიდან... ანუკიმ დაურეკა და შეხვედრა სთხოვა... გიო დათანხმდა და ანუკის საყვარელ კაპეში დაუთქვა შეხვედრა... ანუკი ემზადებოდა... უხაროდა რომ როგორც იქნა თავის სიცოცხლეს-გიოს ნახავდა ჩაეხუტებოდა..აკოცებდა... მივიდა დათქმულ ადგილას... გიო არ ჩანდა მაგრამ ანუკი იმედს არ კარგავდა და ელოდებოდა... ელოდებოდა 2საათი... 2საათში გიო გამოჩნდა... გვერძე ვიღაც გოგო მოყვებოდა.. ქერა, ცისფერთვალება... ხელი-ხელ ჩაკიდულები ბედნიერი სახით მოდიოდნენ.. შემოვიდნენ კაფეში... ანუკი თვალებს ვერ უჯერებდა... თავისთვის ამართლებდა გიოს: ალბათ მისი ნათესავია... ხო ალბათ... მას ხომ მოსკოვში ბიძაშვილი ყავს თამუნა... ალბართ ეგაა... ჩამოვიდა ეტყობა... ამ ფიქრის დროს გიო და ის გოგო შემოვიდნენ... ანუკიმ ღიმილით გადაკოცნა გიო... გიომ ანუკის გააცნო გოგო -ანუკი გაიცანი ეს ჩემი ცოლია ქეთი... -სასიამოვნოა... ზლივს წარმოთქვა ანუკიმ... -ჩვენ მალე პატარა ბავშვი გვეყოლება... ანუკი გესმის?!ახლა გავიგეთ ეს ამბავი... ანუკი შვილი მეყოლება რა ბედნიერი ვარ რომ იცოდე... ანუკი გაოგნებული იყო... არ იცოდა რა ეკნა... ყურებს არ უჯერებდა... ძლივს გაუღიმა, მიულოცა, და წამოვიდა... ცრემლებს ვერ იკავებდა... ტიროდა... ვერ იჯერებდა რომ გიოს ის გადაუყვარდა... ცოლი შეირთო... გზაზე გადადიოდა და ჩაფიქრებულმა ვერ შეამჩნია რომ მანქანა ძალიან სწრაფი სიჩქარიტ მოდიოდა... ანუკის მანქანამ დაარტყა... ანუკი საავადმყოფოში გადაიყვანეს... მივიდნენ მისი მშობლები... ძმა... მისი ერთადერთი საუკეთესო დაქალი ელენე... მარტო ელენემ იცოდა რომ ანუკი გიოსთან შესახვედრად მიდიოდა და მან ანუკიზე კარგად იცოდა თუ რას ეტყოდა მას გიო... ამ დროს გამოვიდა ექიმი და თქვა რომ ანუკის შინაგანი სისხლდენა ჰქონდა და რომ მას ვერაფრით ვერ დაეხმარნენ... ანუკი გარდაიცვალა.. ელენემ ყველაფერი ანუკის ძმას მოუყვა... გამწარებული ბექა საავადმყოფოდან გაოიქცა... მივიდა სახლში... მამამისის იარაღს მოკიდა ხელი და გიოს საძებნელად წავიდა... გიოს უბანში მივიდა სადაც ბირჟაზე ნახა გიო ჩაკუზული იყო თითქოს უკვე ნაცემი იყო... ტანზე ტანსაცმელი შემოხეული ჰქონდა... ტიროდა... ცუდად იყო... ბექას ეგონა რომ გიომ ანუკის სიკვდილის ამბავი გაიგო და ტიროდა... მივარდა დაუწყო ფეხების რტყმა... გინება... გიომ ვერ გაიგო რა ხდებოდა რა უნდოდა ბექას მისგან და როცა გაიგო რომ ანუკი ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა ზირს დაეცა და ბექას უყვიროდა -მესროლე ბექა მესროლე... ჩემს ცხოვრებას აზრი აღარ აქვს... მესროლე ნუღა მაწვალებ... და უცებ გაისმა გასროლის ხმა... ბექამ გიო მოკლა... 1კვირის შემდეგ ელენემ მეგობრისგან გაიგო რომ თურმე იმ დგეს როოცა ანუკი ავარიაში მოყვა საჭესთან გიო იჯდა გვერძე კი მისი ცოლი, რომელიც ფეხმძიმედ იყო... ვერ დაინახა გიომ ანუკი რადგან იმ დღეს წვიმდა... ჩქარა მოდიოდა და გზაზე მანკანა მოცურდა და ვიღაც გოგოს დაარტყა მანქანა... მისი ცოლი გარდაიცვალა... რათქმაუნდა ბავშვიც... როცა ელემ ყველაფერი გაიგო ტირილი დაიწყო... თავს იდანაშაულებდა... ახსენდებოდა ყველაფერი... როგორი ბედნიერები იყვნენ გიო და ანუკი... მაგრამ ამ ზაფხულმა და ზღვამ ყველაფერი გააფუჭა... გაანადგურა მათი უმანკო სიყვარული... ტიროდა და ფიქრობდა რომ აღარ იყო არც მისი საუკეთესო დაქალი რომელიც მას დასავით ყავდა... არც გიო... და არც გიოს ცოლი... მაგრამ ცხოვრება ისევ მიდიოდა... ანათებდა მზე... ხალხი ზღვაზე ირუჯებოდა... უყვარდათ ერთმანეთი... ცხოვრება გრზელდებოდა... | |
|
| |
| სულ კომენტარები: 0 | |
